Uderzenie przy krawędzi morza

Jednym z wyjątkowych celów obserwacyjnych na Księżycu jest duży krater Posidonius leżący przy krawędzi Mare Serenitatis.

Jednym z wyjątkowych celów obserwacyjnych na Księżycu jest duży krater Posidonius. Położony przy krawędzi Mare Serenitatis (Morze Spokoju), stanowi formację o średnicy 100 km prezentującą się w całej okazałości przy linii terminatora pięć dni po nowiu i zapraszającą do szczegółowej obserwacji.

Impakt, który ma prawdopodobnie 3,5 miliarda lat jest całkowicie zalany lawą i wygląda jak płytka misa. Wał Posidoniusa jest silnie zwietrzały i wypłaszcza się na zachodzie, w kierunku Mare Serenitatis. Tam wręcz praktycznie się przełamuje, odsłaniając niewielkie przejście do sąsiedniego morza księżycowego. Wewnątrz wału leżą dwa małe kratery: okrągły, 11-kilometrowy Posidonius A, nieco za zachód od środka Posidoniusa, oraz jedynie 2-kilometrowy mały krater Posidonius C. Ten ostatni widoczny jest przy dobrym seeingu w teleskopie o średniej aperturze na południowy wschód od Posidoniusa A.

Ten krater posiada nawet małą, ale wyraźną aureolę, która widoczna jest na ciemnym, bazaltowym tle. Dla niej warto tu wrócić przy pełni.

W obrębie krateru leży także efektowne pasmo górskie. Wzniesienie to zaczyna się na południu Posidoniusa, tuż przy graniczącym z nim kraterze Chacornac, i następnie ciągnie się lekką spiralą wypłaszczając się nad zalanym lawą dnem krateru. Ta struktura jest wyraźnie widoczna już w teleskopie o małej aperturze. Masyw powstał prawdopodobnie w wyniku osunięcie się wału. Spirala zamyka pozostałości dawnego wzniesienia centralnego, które obecnie składa się jedynie z kilku płaskich pagórków.

Następną perełką Posidoniusa jest rozbudowany system bruzd. W teleskopie o średniej aperturze widać tu zasadniczo główną bruzdę, biegnącą w linii północny zachód-południowy wschód przez środek krateru.

Najlepsza widoczność: 5 lub 18 dni po nowiu.

Autor: Lambert Spix / Licencja: Oculum-Verlag GmbH