Filtry wąskopasmowe powodują znaczny wzrost kontrastu, co wynika z silnego wyizolowania charakterystycznej linii emisyjnej, np wodoru (H-alfa / 656 nm) tlenu (O-III / 501 nm) czy siarki (S-II / 672 nm). Te filtry mogą być używane do fotografii obiektów mgławicowych nawet gdy na niebie jest Księżyc, rozjaśniając tło nieba, oraz w celu pozbycia się zanieczyszczenia nieba światłem. W aglomeracjach miejskich czas ekspozycji gra ogromną rolę - z tymi filtrami można naświetlać znacznie dłużej.
Filtr OIII: filtr wąskopasmowy O-III 3nm przeznaczony jest do obserwacji mgławic, przepuszczając szerokość pasma 3nm światła wycentrowanego na długości fali 500 nm, co odpowiada liniom emisyjnym OIII, blokując całą resztę światła.
Filtr H-alfa przepuszcza światło o długości fali 656 nm. To filtr najlepszego wyboru dla wąskopasmowej astrofotografii H-alfa dla obrazów o wysokim kontraście i odsłaniania bogactwa szczegółów mgławic nawet w przypadku miejscówek o silnym zanieczyszczeniu światłem.
Filtr SII: Ten wąskopasmowy filtr charakteryzuje się transmisją linii emisyjnej zjonizowanej siarki, emitującej światło o długości fali 672 nanometrów. Ta linia emisyjna jest obecna w świetle licznych mgławic planetarnych, emisyjnych oraz jest widoczna w świetle emitowanym przez pozostałości po wybuchu gwiazd supernowych.
Astrofotografia: Filtr ten daje najlepsze efekty podczas użycia z kamerami monochromatycznymi. Idealnym rozwiązaniem jest połączenie zdjęcia wykonanego przez filtr SII, z innymi ekspozycjami, wykonanymi przez filtry H-Alpha oraz OIII. W ten sposób powstają obrazy pozwalające ukazać subtelne struktury w mgławicach, podkreślając ich kontrast.
