Aparat fotograficzny 9c Color

Wiele kamer CCD wykorzystywanych do astrofotografii z długimi czasami ekspozycji jest chłodzonych, w celu redukcji szumów termicznych i uzyskania obrazu wyższej jakości. Rozróżnia się trzy główne typy kamer CCD: bez chłodzenia, z chłodzeniem pasywnym za pomocą żeber chłodzących, oraz z chłodzeniem aktywnym (np. za pomocą wentylatora i modułu Peltiera).

Określa długość krawędzi na ogół kwadratowych pikseli, z których składa się sensor kamery.

Wielkość czipu to jego zewnętrzne wymiary. Im większy czip, tym większe można uzyskać pole obrazu.

Pod pojęciem rozdzielczości matrycy kryje się całkowita liczba pikseli. W przypadku kamer cyfrowych podawana jest ona zwykle w megapikselach. Jednak bardziej precyzyjna jest informacja o poziomej i pionowej liczbie pikseli w rzędzie, np. 2048x2048.

Głębia bitowa nazywana jest również zakresem dynamicznym czipu. Liczba bitów obrazu oznacza również, ile różnych odcieni szarości można zapisać. Od tego bezpośrednio zależy informacji w obrazie. Na obrazie zarejestrowanym z 1-bitową głębią, widoczne są jedynie czarne i białe punkty. W takim przypadku trudno mówić o prawidłowym obrazie. Brakuje na nim wiele szczegółów, które widzi gołe oko. Głębia 16-bitowa oznacza odtwarzanie ponad 65000 poziomów szarości.

Każda kamera CCD generuje szum obrazu. Zakłócenie, które widoczne jest jako mało estetyczna ziarnistość obrazu. Ma to znaczenie przede wszystkim w przypadku dłuższych ekspozycji. Oprócz szumu ogólnego, wyróżniamy również szum wywoływany przez proces odczytu obrazu: szum odczytu.

Minimalny możliwy czas naświetlania (ekspozycji) w sekundach dla danej kamery.